Afgelopen weekend heb ik in de Duitse BMW M2 Cup voor het eerst kennis gemaakt met een stratencircuit. De Norisring is een circuit dat maar één weekend per jaar wordt opgebouwd voor races, dus ik vond het wel heel speciaal om dat mee te mogen maken. Zo heb ik weer een vinkje kunnen zetten!
Het meest kenmerkende van de Norisring is wel de muur waar je op topsnelheid op afkomt. Tijdens de vrije trainingen zocht ik de limiet op en dan kom je al akelig dichtbij. Eenmaal kwam ik op hoge snelheid met overstuur op de muur af en dat scheelde maar centimeters, gelukkig ging het net goed.
Zoals gebruikelijk in de Duitse BMW M2 Cup had ik weer een andere BMW M2, dit keer een witte, uiteraard met mijn vaste startnummer 54. In de vrije trainingen reed ik de vijfde tijd, slechts een duizendste van een seconde achter Colin Caresani.
Ik had de smaak wel te pakken, want in de kwalificatie pakte ik de tweede startplek voor de eerste race op zaterdag en de vierde plek voor race twee op zondag.
Vanaf de tweede positie had ik een prima start, ik kon de kop pakken en reed de halve race aan de leiding. Na enkele ronden kwam de safetycar in de baan en daardoor kwam het veld weer bij elkaar. Ik kon de kop vasthouden, maar later in de race werd ik helaas toch gepasseerd en kwam ik op 1,45 seconde als tweede over de finish.
In de tweede race moest ik als vierde beginnen. Ik timede de start perfect en lag in de eerste bocht al naast de nummer twee, in de tweede bocht pakte ik de kop. Mijn beste start ooit en het ging echt geweldig. Driekwart van de race kon ik het veld aanvoeren, maar toen had ik een probleempje met terugschakelen, hij bleef hangen in de derde versnelling en dat koste me een plek. Ik kon gelukkig toch als tweede finishen, maar ik baalde toch enorm dat zo’n klein foutje me de overwinning kostte. Maar ook dat is racen.
In elk geval heb ik op de Norisring een superweekend gehad. Ik hoop die goede lijn van de laatste races komend weekend op Spa-Francorchamps in de VRM BMW M2 Cup door te kunnen zetten!
Groet,
Maxime