Het DTM weekend op TT Circuit Assen was wel weer een heel vreemde ervaring. Op mijn thuiscircuit Assen wil ik natuurlijk altijd laten zien wat ik kan, maar dit keer zat het niet mee. Het begon al in de eerste vrije training, toen ik niet verder kwam dan de zevende tijd. We gingen zoeken in de data waardoor dat kwam en toen bleek dat ik op topsnelheid zo’n vier kilometer per uur verloor. De monteurs konden niet vinden waar dat aan lag en het heeft mij dus het hele weekend achtervolgd.
In de tweede vrije training reed ik achter mijn teamgenoot Milan Teekens. Toen
hij over een curbstone reed vloog er een ‘broodje’, dat is zo’n geel opstaand
randje dat ze plaatsen om afsnijden te voorkomen, omhoog en dat kreeg ik
precies op mijn voorraam. Ik voelde het glas door de auto vliegen en zag meteen
niets meer, want het raam was versplinterd. Ik kon de Mazda gelukkig langs de
kant stilzetten, maar dat was natuurlijk meteen het einde van de training. Al
met al geen beste eerste dag van het DTM weekend.
Ons team heeft hard gewerkt en gelukkig was de auto zaterdagochtend op tijd
klaar om aan de kwalificatie mee te doen. Na mijn opwarmronde reed ik een
hotlap en kwam meteen de pits in, want ik dacht dat het een prima ronde was.
Dat bleek ook zo, want ik stond op p1. Niemand wist die tijd te verbeteren, tot
Marcel Dekker op het allerlaatste moment nog net onder mijn tijd dook. Maar één
ding deed ik slimmer dan de rest en dat was dat ik maar drie rondjes op de
banden had gereden dus nog hele verse bandjes had.
De eerste race van het weekend was op zaterdagmiddag. Door de reversed
grid, waarbij de top tien uit de kwalificatie in omgekeerde volgorde moet
starten, begon ik als negende. Ik had een prima start en met een paar mooie en
gewaagde inhaalacties lag ik binnen twee ronden op de tweede positie. Toen werd
ik afgestraft voor mijn eigen fout. In de Ramshoek, de snelste bocht op de baan
die ik vol gas neem, stuurde ik in, maar kon niet zien dat er iemand aan mijn
binnenkant zat. Hij raakte mijn achterzijde, waardoor ik spinde en op volle
snelheid zijwaarts over het gras gleed, vol door een heel groot piepschuim Hankook
bord heen.
Door die uitglijder was ik teruggevallen naar de tiende plek, dus ik moest weer flink aan de bak. Dat lukte aardig, ik kwam elke ronde iets verder naar voren. Toen twee auto’s voor mij vast kwamen te staan in het grind kwam de safetycar in de baan. Bij de herstart was ik sneller dan de rijder voor me en zo lag ik al op de vijfde positie. Ik kreeg aansluiting bij de kopgroep van vier en wist nog twee posities goed te maken, zodat ik als derde over de finish kwam. Toen ik op het podium stond met de champagne al in mijn hand kwam de wedstrijdleider naar me toe en zei “sorry Maxime, je was bij de herstart net een meter eerder over start-finish dan de rijder voor je en daarvoor krijg je een 20 seconden penalty.”
Door die straf werd ik niet derde maar zesde. Toen baalde ik wel heel erg, want dat waren twee grote fouten in race 1 en allemaal mijn eigen schuld. Ik verloor belangrijke punten voor het kampioenschap.
De tweede race op zondag begon ik vanaf mijn tweede positie uit de
kwalificatie. Mijn start was goed en ik bleef achter Marcel Dekker op de tweede
plek. Eigenlijk heb ik deze hele race op p2 gelegen, alleen op het laatst werd het
spannend toen het heel hard begon te regenen. We reden op slicks, banden zonder
profiel, dus daardoor heb je snel aquaplanning. De wedstrijdleider bracht de
safetycar in de baan om ongelukken te vorkomen. Dat was de juiste beslissing,
want op het rechte stuk was 80 km/h al bijna levensgevaarlijk. Ik wist dat het een
kwestie was van geen domme dingen doen en punten pakken. Dat lukte, de
wedstrijd eindigde achter de safetycar en ik werd tweede.
Al met al was het voor mij een heel vreemd weekend. Een projectiel op mijn voorruit, problemen met de topsnelheid, heftige regen waardoor ik niet kon aanvallen, jammer maar helaas. Ook dat hoort bij autosport. Ik heb belangrijke punten laten liggen, dus die moeten we bij de Gamma Racing Day eind september maar weer goedmaken!